Είναι η βραδιά του Hogswatch, μεγάλη γιορτή του Discworld (εδώ έχει μεταφραστεί ως Στρογγυλός Κόσμος, μετάφραση μάλλον ανακριβής), ανάλογη των δικών μας Χριστουγέννων. Μια μυστική κλίκα πλασμάτων που κυβερνά το σύμπαν αποφασίζει να εξαφανίσει κάθε φανταστικό πλάσμα και να επενδύσει στον ορθολογισμό. Δρομολογεί λοιπόν την δολοφονία του Hogfather, του χοντρού, γενειοφόρου και μακρυδόντη, κοκκινοντυμένου ήρωα της παλιάς γιορτής, που φέρνει δώρα στα παιδιά κάθε παραμονή του Hogswatch. Η εξαφάνιση του όμως δεν θα μπορούσε παρά να σημάνει και την κατάρρευση του Δισκόκοσμου, αφού ο Hogfather είναι ένα πλάσμα που φέρει αρχαία μαγεία, και η ύπαρξη του είναι προϋπόθεση για την ανατολή του ήλιου. Την αποστολή διάσωσης του κόσμου αναλαμβάνει ο Θάνατος αυτοπροσώπως, με τη χρήσιμη συμβολή της εγγονής του, Σούζαν.

Μια βρετανική τηλεταινία, ενδεικτική του πώς θα μπορούσαν να είναι οι τηλεοπτικές παραγωγές και των δυνατοτήτων της ιδιωτικής τηλεόρασης που στην Ελλάδα ειδικότερα δεν εκμεταλλεύεται –και θα ήταν αφελές να ελπίσουμε πως πρόκειται να εκμεταλλευτεί στο άμεσο μέλλον– κανείς. Φυσικά, το αποτέλεσμα είναι επίσης ενδεικτικό εν γένει του τηλεοπτικού τοπίου στην Μεγάλη Βρετανία, όπου όταν τα ιδιωτικά κανάλια έχουν να ανταγωνιστούν μια τόσο «δυνατή» δημόσια τηλεόραση, φυσιολογικό είναι να δείχνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Αν και θα ήταν άδικο να παραβλέψουμε το γεγονός ότι πίσω απ’ την εν λόγω ταινία βρίσκεται το BSkyB του απιθανικομμυριούχου Ρούπερτ Μέρντοχ, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι το «Hogfather» είναι μια αξιοζήλευτη τηλεοπτική παραγωγή (που δεν θα είχα καν μυριστεί τις τηλεοπτικές της καταβολές αν δεν το διάβαζα εκ των υστέρων, κάνοντας μια μικρή έρευνα στο Ίντερνετ).

Πρόκειται για την κινηματογραφική (επιτρέψτε μου τον όρο, το να την χαρακτηρίσω «τηλεοπτική» με το ελληνικό σημαινόμενο θα ήταν κατάφορη αδικία και ξεκάθαρη συκοφαντία) μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του βρετανού συγγραφέα Τέρρυ Πράτσετ, δημιουργού του Δισκόκοσμου και ενός χαρακτηριστικού και αναγνωρίσιμου προσωπικού ύφους. Τα βιβλία του προκύπτουν από την ανάμειξη του ρεαλιστικού μυστηρίου με το φανταστικό της κατασκευής του σύμπαντός του. Ο Δισκόκοσμος είναι μια επίπεδη απεικόνιση της γης, που στηρίζεται πάνω σε τέσσερις ελέφαντες, οι οποίοι με τη σειρά τους στηρίζονται στην πλάτη μιας γιγάντιας χελώνας που ταξιδεύει στο διάστημα. Πρόκειται για έναν κόσμο όπου μπορείς να βρεις όλα τα χαρακτηριστικά του δικού μας, με τη διαφορά ότι εκεί τα πάντα λειτουργούν με κινητήρια δύναμη τη μαγεία. Η ατμόσφαιρα του Πράτσετ είναι καταλυτική και εθιστική και η ταινία την έχει πετύχει στο 99,9%. Το μόνο αρνητικό στοιχείο είναι η πολύ μεγάλη διάρκειά της –την οποία όμως εκτιμώ ως απαραίτητη για την αρτιότητα της νοηματικής της μεταφορά από το βιβλίο. Θα την συνιστούσα ανεπιφύλακτα για κάθε εποχή του χρόνου (η Χριστουγεννιάτικες συνδηλώσεις είναι απλά μια πρόφαση, προσωπικά την είδα εξαιρετικά ευχάριστα μολονότι Μάρτιος μήνας), αν και ενδεχομένως λόγω θεματολογίας και σεναριακής περιπλοκότητας να μην είναι αρεστή σε κάθε κοινό. Οπωσδήποτε όμως οι φίλοι του Τέρρυ Πράτσετ θα την λατρέψουν!

 

Δημοσιεύτηκε στο Movieworld.gr τον Μάρτιο του 2008