W.H. Auden

Μετάφραση απ’ τ’ Αγγλικά: Εβίτα Λύκου

Οι Προκαταλήψεις Μας

 

Η κλεψύδρα ψιθυρίζει στου λιονταριού τα νύχια,
Των πύργων τα ρολόγια λεν στους κήπους μέρα-νύχτα,
Για πόσα σφάλματα ο Χρόνος δείχνει ανοχή,
Τί μέγα λάθος το να έχουν πάντα δίκιο.

Όμως ο Χρόνος, όσο δυνατοί κι αν είναι οι χτύποι του ή βαθιοί,
Όσο ασυγκράτητα ο χείμαρρός του αν ρέει,
Ποτέ του δεν εμπόδισε του λέοντα την ορμή
Ούτε και τάραξε ποτέ τη σιγουριά του ρόδου.

Γιατί αυτά, έτσι μοιάζει, μόνο η έκβαση τα νοιάζει:
Ενώ εμείς διαλέγουμε των λέξεων τη μουσική
Και κρίνουμε ένα πρόβλημα απ’ το πόσο αλλόκοτο είναι·

Κι ο Χρόνος ήταν ανέκαθεν για μας αγαπητός.
Πάντα δεν προτιμήσαμε να τριγυρίσουμε λιγάκι
Απ’ το να πάμε απευθείας εκεί που βρισκόμαστε;

 

 

 

Our Bias 

The hour-glass whispers to the lion’s paw,
The clock-towers tell the gardens day and night,
How many errors Time has patience for,
How wrong they are in being always right.

Yet Time, however loud its chimes or deep,
However fast its falling torrent flows,
Has never put the lion off his leap
Nor shaken the assurance of the rose.

For they, it seems, care only for success:
While we choose words according to their sound
And judge a problem by its awkwardness;

And Time with us was always popular.
When have we not preferred some going round
To going straight to where we are?