Τραγανή Μηλόπιτα

Όσο εύκολη είμαι στο φαγητό, και ανοιχτή στους συνδυασμούς και στο «καινούριο», τόσο δύσκολη, δύστροπη και ιδιότροπη είμαι –άκουσον άκουσον– στα γλυκά. Δεν μου αρέσουν τα πολύ σοκολατένια, δεν μπορώ τα στεγνά-μπισκοτένια, βαριέμαι τα πιο πολλά κέικ, αποκλείω οτιδήποτε περιέχει παντεσπάνι, αντιπαθώ τους ξηρούς καρπούς αλλά και τα σοροπιαστά (πλην μπακλαβά πολίτικου ΜΟΝΟ με φιστίκι) και άλλα πολλά που ούτε να τα φανταστώ δεν μπορώ μέχρι τη στιγμή που αποφασίζω να τ’ απορρίψω. Μ’ αρέσουν γενικά οι κρέμες και οτιδήποτε περιέχει σαντιγί (αρκεί να μην έχει φύλλο), μ’ αρέσουν τα γλυκά του κουταλιού και οτιδήποτε σε στυλ cheesecake, και πολλά πράγματα μπορεί να μ’ ενθουσιάσουν με την πρώτη μπουκιά, αλλά αδυνατώ να τα καταναλώσω σε ποσότητες γιατί λιγώνομαι.

Επιπλέον πιστεύω ακράδαντα ότι η ζαχαροπλαστική δεν είναι τέχνη όπως βέβαια είναι η μαγειρική, αλλά επιστήμη, που απαιτεί ακρίβεια και αυστηρότητα, κι εγώ με την αυστηρότητα δεν τα πάω καλά, με αποτέλεσμα οι επιτυχίες μου σ’ αυτό τον τομέα να μην είναι τόσο θεαματικές όσο στα αλμυρά. Ωστόσο μια φορά στο τόσο φτιάχνω κάτι πραγματικά πετυχημένο. Σπανίως δε, παθαίνω μια βαρβάτη εμμονή και το επαναλαμβάνω μέχρι να το τελειοποιήσω και/ή να το βαρεθώ, όπως ας πούμε συνέβη με το περίφημο σκάνδαλο banoffee το καλοκαίρι. Ομοίως λοιπόν την πάτησα και τώρα με αυτή τη συνταγή για ανάποδη μηλόπιτα, η οποία ευτυχώς (ή δυστυχώς) είναι πολύ πιο απλή κι εύκολη στην εκτέλεση απ’ ό,τι το banoffee, με αποτέλεσμα να έχω καταλήξει να την φτιάχνω κάθε τρεις-τέσσερις μέρες με δραματικές επιπτώσεις στη σιλουέτα μου, που ήδη έχει πάρει τα πάνω της τους τελευταίους μήνες –με την κακή έννοια.

Τα μήλα άλλωστε είναι άφθονα αυτή την εποχή, και όσο η μαμά μου τα αγοράζει τσάντες από την λαϊκή, τόσο βλέπει τον φούρνο να φουρνίζει λαχταριστές μηλόπιτες (κι εμένα να τις καθαρίζω σε χρόνο μηδέν). Επειδή λοιπόν διαρκώς την φτιάχνω και συνέχεια την παινεύω, όλη την ώρα κάποιος μου ζητάει τη συνταγή, και γι’ αυτό αποφάσισα να βγάλω τον εαυτό μου απ’ τον κόπο να την επαναλαμβάνω κάθε φορά, γράφοντάς την μια και καλή για εύκολη παραπομπή. Είναι ουσιαστικά μια προσαρμοσμένη βερσιόν του Jan’s Apple Crisp (εξ ου και η μετάφραση «τραγανή») με απαραίτητες όμως τις βελτιώσεις που σημειώνω (είπαμε, την έφτιαξα τόσες φορές που ανακάλυψα και διόρθωσα κάθε τρωτό της σημείο).

Τραγανή Μηλόπιτα

Υλικά για την γέμιση

• 13 μήλα (σχετικά μικρά)
• ¾ της κούπας λευκή κρυσταλλική ζάχαρη
• ½ κούπα καστανή ζάχαρη (ή μουσκοβάντο)
• ½ κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 1 κουταλάκι του γλυκού (γεματούτσικο) κανέλα
• 1 κουταλάκι του γλυκού (κοφτό) τριμμένο μοσχοκάρυδο

Υλικά για το μπισκότο

• 2 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 1 κούπα λευκή κρυσταλλική ζάχαρη
• 1 κουταλάκι του γλυκού (κοφτό) αλάτι
• 1 φακελάκι μπέικιν πάουντερ (περίπου τρία κουταλάκια του γλυκού)
• 1 βανιλέτα (ένα φακελάκι ή δυο από τα πλαστικά πραγματάκια)
• ½ κούπα βούτυρο (λιωμένο)
• ½ κούπα γάλα

Πλένουμε και καθαρίζουμε τα μήλα, και τα κόβουμε σε κύβους μικρού μεγέθους. Τα αφήνουμε στο σουρωτήρι να στραγγίξουν καλά όσο ανακατεύουμε σε ένα μπολ τα υπόλοιπα υλικά της γέμισης (ζάχαρες, αλεύρι, κανέλα, μοσχοκάρυδο). Κατόπιν στρώνουμε τα μήλα σε ένα αλάδωτο ταψάκι (εγώ χρησιμοποιώ ένα σχετικά βαθύ σκεύος διαμέτρου 30 εκ.) και τα ανακατεύουμε με το μείγμα που φτιάξαμε φροντίζοντας να πάει παντού και να «σκονίσει» όλα τα μήλα. Ετοιμάζουμε τη ζύμη ανακατεύοντας τ’ αλεύρι, την ζάχαρη το αλάτι, το μπέικιν πάουντερ και την βανίλια σε σκόνη με το λιωμένο βούτυρο. ΔΕΝ το χτυπάμε στο μίξερ, αλλά το μαλάζουμε και το τρίβουμε ηδονικά με τα δάχτυλα, φτιάχνοντας ένα ψιχουλιαστό μείγμα που δεν είναι συμπαγές και δεν ζυμώνεται σε μπάλα. Θέλουμε να είναι εύθρυπτο και πορώδες. Το στρώνουμε απαλά πάνω απ’ τα μήλα φροντίζοντας να μην το πατικώσουμε και να διατηρήσουμε μια ανώμαλη επιφάνεια (μην πάει ο νους σας στο κακό). Κατόπιν το περιχύνουμε με το γάλα, ραντίζοντας παντού. Ψήνουμε για πενήντα λεπτά στους 190 βαθμούς (έχουμε το νου μας από τα 45’ ανάλογα με τη δύναμη του φούρνου).

Θεωρητικά σερβίρεται με παγωτό ή κρέμα σαντιγί, αλλά εγώ πέφτω με τα μούτρα και δεν έχω καταφέρει ποτέ να το συνοδέψω με τίποτα. Το μπισκότο από πάνω είναι από τα πιο νόστιμα πράγματα στο σύμπαν, και αν δεν είστε σε δίαιτα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε λίγο παραπάνω βούτυρο στην παρασκευή για να το κάνετε ακόμα πιο κολασμένο (μέχρι ¾ της κούπας, όχι παραπάνω, πάντως και με την μισή γίνεται). Μπορείτε να προσθέσετε καρύδια και/ή σταφίδες αν το προτιμάτε, αλλά εγώ και σιχαίνομαι τα καρύδια και πιστεύω ότι είναι τόσο πλούσιο που δεν έχει ανάγκη από προσθήκες. Τέλος θα μπορούσατε να ραντίσετε τα μήλα με ελάχιστο κονιάκ που δίνει μια πιο εκλεπτυσμένη γεύση και ταιριάζει φυσικά πολύ με το μήλο, όμως και πάλι εγώ νομίζω ότι περισσεύει. Σε σχέση με την αρχική συνταγή έχω μειώσει τη ζάχαρη (γιατί πραγματικά στην αρχή έχανες δυόμισι δόντια σε κάθε μπουκιά) και έχω προσθέσει την μισή κούπα αλεύρι στη γέμιση που είναι απολύτως απαραίτητη, γιατί διαφορετικά καταλήγεις με μια μεγαλοπρεπή σούπα μήλου κάτω απ’ το μπισκότο. Προσέθεσα και την βανίλια στη ζύμη και θεωρώ ότι ήταν σπουδαία έμπνευση, γιατί μυρίζει θεσπέσια ήδη πάνω στο μισάωρο του ψησίματος, και κάνει σημαντική διαφορά και στη γεύση. Νομίζω ότι αυτές ήταν όλες οι επεμβάσεις μου. Δοκιμάστε την και θα με θυμηθείτε, αλήθεια σας λέω.