Όταν ο Τσάρλι (Τζόελ Ετζγκέρτον) κληρονομεί, ύστερα απ’ τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα του, το οικογενειακό εργοστάσιο κατασκευής ανδρικών παπουτσιών, συνειδητοποιεί ότι δεν υπάρχει χώρος στην αγορά για παραδοσιακά, χειροποίητα, πανάκριβα παπούτσια. Σε μια στιγμή σπάνιας έμπνευσης αποφασίζει να διαφοροποιήσει το παραγόμενο προϊόν και να στοχεύσει σε ένα διαφορετικό αγοραστικό κοινό…

Μια κωμωδία που πέτυχε κάτι απλό, αλλά όχι αυτονόητο όσο κι αν ακούγεται έτσι. Το «Kinky Boots» κατάφερε τα καλά του στοιχεία να καλύψουν τις αδυναμίες, τα κενά και τα όποια ολισθήματα που συχνά παρασέρνουν αξιόλογες κατά τ’ άλλα ταινίες στον όλεθρο. Εμπνευσμένο από αληθινή ιστορία, το σενάριο προκαλεί από μόνο του θυμηδία. Ένα αξιοσέβαστο εργοστάσιο της αγγλικής επαρχίας ξεκινά να παράγει σέξι ψηλοτάκουνες μπότες για Drug Queens και τραβεστί και πολύ γρήγορα ο πουριτανισμός όλων έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με την πληθωρικότητα της Λόλα, που τραγουδάει σε καμπαρέ και δεν μπορεί να βρει γυναικεία παπούτσια ικανά ν’ αντέξουν το βάρος της αντρικής της διάπλασης. Το διαφορετικό εισβάλει στο Northampton και αρχίζει ένας αγώνας δρόμου για να σωθεί το εργοστάσιο. Ο Τσάρλι αντιμετωπίζει το ένα δίλημμα μετά το άλλο, και σπάει ρεκόρ λανθασμένων επιλογών.

Το «Kinky Boots» δεν σε κάνει μόνο να ευθυμείς, αλλά θέτει έναν ολόκληρο μηχανισμό σκέψης σε κίνηση. Δεν πρόκειται για μια ανάλαφρη κωμωδία που προκαλεί ακατάσχετο γέλωτα. Πρέπει να το βασανίσεις λίγο, να προβληματιστείς, για να καταλάβεις τα στοιχεία που μένουν κρυμμένα όπως μια απίστευτη ειρωνεία για τις επαρχιώτικες αντιλήψεις που κουβαλούν ακόμα και οι μεγαλοαστοί, ή κυρίως αυτοί. Σημαντικό ατού το μουσικό κομμάτι της ταινίας, με τη Λόλα να τραγουδά μπριόζικα, καμπαρεντζούδικα τραγούδια, και ιδιαίτερα στο τέλος που εκτελεί ένα καταπληκτικό ποτ-πουρί από πασίγνωστες επιτυχίες με θέμα… kinky boots!

 

Δημοσιεύτηκε στο Movieworld.gr τον Σεπτέμβριο του 2007