Μια ταινία παζλ, από το αφιέρωμα στο μεγάλο σκηνοθέτη Όρσον Γουέλς παρακολουθήσαμε –λίγοι σινεφίλ– το απόγευμα της Παρασκευής στον κινηματογράφο «Ιντεάλ». Η ταινία «Είναι Όλα Αλήθεια» («It’s All True»), ως σκηνοθέτες της οποίας αναφέρονται κατά αλφαβητική σειρά οι Όρσον Γουέλς, Ρίτσαρντ Γουίλσον, Μπιλ Κρον, Μάιρον Μέισελ, και Νόρμαν Φόστερ, είναι ουσιαστικά ένας συνδυασμός ντοκιμαντέρ και μιας ταινίας του Γουέλς που έμεινε ημιτελής, χαμένη στα ντουλάπια της εταιρίας παραγωγής και μεγάλο απωθημένο του σκηνοθέτη.

Με την έναρξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όπως μαθαίνουμε στο ημίωρο εισαγωγικό ντοκιμαντέρ, ο Γουέλς αναγκάζεται από την εταιρία παραγωγής RKO να μεταβεί στη Βραζιλία προς σύσφιξη των διπλωματικών σχέσεων, και να γυρίσει εκεί ένα ταξιδιωτικό ντοκιμαντέρ για το καρναβάλι του Ρίο. Ο ανήσυχος Γουέλς όμως –κομμουνιστής χαρακτηρίζεται από τη δικτατορία της Βραζιλίας– εμπνέεται από την ηρωική ιστορία τεσσάρων ψαράδων που ταξίδεψαν εξήντα ένα μίλια χωρίς πυξίδα μέσα σε μια ψαρόβαρκα, από το χωριό τους στην πρωτεύουσα για να απαιτήσουν τα εργατικά τους δικαιώματα. Αποφασίζει να γυρίσει την ιστορία τους σε ταινία, παρά την αρνητική αντίδραση των παραγωγών στις Η.Π.Α., και χωρίς τη βοήθεια τους ουσιαστικά, καθώς η χρηματοδότηση διακόπηκε και δεν του έμεινε παρά μόνο ο αναγκαίος εξοπλισμός για να φέρει το εγχείρημα του εις πέρας. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας, όπου πρωταγωνιστούν οι αληθινοί ήρωες της ιστορίας, εξαιτίας ενός τραγικού δυστυχήματος ένας εξ’ αυτών χάνει τη ζωή του. Ο Γουέλς αποφασίζει ότι θα τελειώσει την ταινία πάση θυσία.

Και πράγματι αυτό κάνει, εισάγοντας ένα πλασματικό ρομάντζο για να αυξήσει το ενδιαφέρον, και γυρίζοντας μερικές από τις πιο εικαστικές κινηματογραφικές σκηνές, με αριστουργηματική προοπτική, πολλές από τις οποίες, θα μπορούσαν να περάσουν άνετα για ζωγραφικός πίνακας, και αποσπώντας εκπληκτικές ερμηνείες από ανθρώπους που δεν είχαν ποτέ στη ζωή τους δει κάμερα ξανά. Με την επιστροφή του στις Η. Π. Α. το υλικό κατάσχεται από την εταιρεία παραγωγής και ο ίδιος δεν το ξαναβλέπει όσο ζούσε, η ταινία δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και θεωρούνταν για χρόνια ένας θρύλος, χαμένη μέχρι το 1993 και την τυχαία ανεύρεση της. Δεδομένων των συνθηκών –για παράδειγμα ο ήχος απουσιάζει παντελώς και έτσι εκ του αποτελέσματος προκύπτει μια βουβή ταινία– η παρακολούθηση ήταν δύσκολη, ακόμα κι όταν τα υπέροχα πλάνα διαδέχονταν το ένα το άλλο. Οπωσδήποτε και αναμφιβόλως όμως το φιλμ του Γουέλς έχει αρχειακή και ακαδημαϊκή αξία.

Δημοσιεύτηκε στο Movieworld.gr τον Οκτώβριο του 2007