Το ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε το πρωί της Πέμπτης σε δημοσιογραφική προβολή, στο πλαίσιο του διαγωνιστικού τμήματος του φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας Conn-x, ήταν αναμφιβόλως μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ταινία, με έναν τρόπο πολύ διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Πρόκειται για την πέρα για πέρα αληθινή ιστορία της Λίντα Ρις και του Μπερτ Πούγκατς, την ιστορία ενός έρωτα τόσο τρελού, που ξεπέρασε κατά πολύ τα όρια, και μιας έκβασης παντελώς απρόσμενης, αν και παρακολουθώντας προσεκτικά τα στοιχεία που βρίσκονται διάσπαρτα στο σώμα του φιλμ –στις συνεντεύξεις συγγενών και φίλων, και στο άφθονο αρχειακό υλικό– μπορεί ακόμα και αυτή να εξηγηθεί.

Βασικά χαρακτηριστικά της ταινίας, με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Παρανοϊκή Αγάπη» («Crazy Love»), είναι πως η ακρότητα της εν λόγω ιστορίας είναι τέτοια, ώστε δε θα μπορούσε ποτέ να γυριστεί ως δραματουργία, γιατί με κανέναν τρόπο δε θα μπορούσαν αυτά τα γεγονότα να πείσουν το μέσο θεατή. Το έργο –αναπαράγοντας απλά και μόνο τα συμβάντα αυτής της απίθανης ιστορίας σε μυθοπλαστική αφήγηση– θα θεωρούνταν υπερβολικό ή ακόμα και κακόγουστο. Ο λόγος που δεν κάνω αναφορά στην υπόθεση του είναι γιατί και η παραμικρή λεπτομέρεια θα αποκάλυπτε το υπέροχο twist που γίνεται στα μέσα περίπου του φιλμ, και το οποίο –αν ο θεατής δε γνωρίζει εκ των προτέρων την υπόθεση ή δεν του την έχει καρφώσει κάποιος σπιούνος κριτικός– προκαλεί πραγματικό σοκ. Πρόκειται για μια από εκείνες τις ταινίες που παρακολουθούνται πιο ευχάριστα, και επιτελούν τους αφηγηματικούς τους στόχους σωστότερα αν ο θεατής έχει πάει ανενημέρωτος για το τί πρόκειται στην πραγματικότητα να παρακολουθήσει.

Η αφήγηση είναι εξαιρετική, και ο θεατής δε χάνει το ενδιαφέρον του ακόμα κι όταν δε μπορεί ακόμα να καταλάβει «που το πάνε» οι σκηνοθέτες, Νταν Κλόρενς και Φίσερ Στίβενς. Οι πραγματικοί πρωταγωνιστές της ιστορίας μιλούν με τόση ζωντάνια και άνεση για τα γεγονότα, που σε κάνουν να απορείς, τουλάχιστον μέχρι το τελευταίο μέρος της ταινίας, που με μια ακόμα επιτόπου στροφή προκύπτει ένα ακόμα σοκ, σαν κι αυτό που έπαθε ο θεατής και νωρίτερα, αλλά τουλάχιστον λύνονται πια όλες οι απορίες για τη σύνθεση και την παρουσίαση του έργου, όμως δημιουργούνται άλλα, σημαντικότερα ερωτήματα πάνω στη φύση του ανθρώπινου ψυχισμού. Ένα clue θα δώσω μόνο… όταν ο τίτλος μιλάει για παρανοϊκό έρωτα το εννοεί… με την ψυχιατρική έννοια του όρου…

 

Δημοσιεύτηκε στο Movieworld.gr τον Σεπτέμβριο του 2007